Wat later werd mijn man zwaar ziek. Een chronische ziekte die een aantal jaren ons leven zou beheersen. Daar zaten we dan: één dierenarts, één informaticus, en 2 kleine kinderen. Ook toen bleek haken dé oplossing tegen eindeloos gepieker. Ik vroeg me dan eindelijk even niet af of het wel goed zou komen allemaal.
Nu, zoveel jaren (en in totaal 3 kinderen) later, ben ik nog steeds in de ban van haken. Het sloop ongemerkt in ons leven, en is er nu zo mee verweven dat het een deel van ons geworden is. Ik ben dankbaar voor alles wat het ons gebracht heeft.
En met "ons", bedoel ik mezelf en mijn man, Stephane, die besloot zijn eigen koers te varen, en nu de technische kracht hier is bij Het Haakbeest.
Ik ben altijd graag student geweest, en dan niet alleen voor de feestjes. Vanuit mijn wetenschappelijke achtergrond als dierenarts en mijn liefde voor onderzoek, spit ik ook in de haakwereld elke techniek tot in de puntjes uit.
Dat, gecombineerd met jarenlang mensen leren haken zowel online als offline, resulteerde in uitgebreide haakcursussen, een heuse gehaakte dierentuin en een warme community van haakliefhebbers in de Haakacademie.
Met liefde gemaakt,
Elke